Onze hoofdslaapkamer is de afgelopen dagen met grote sprongen vooruit gegaan, omdat het er niet uitziet als een grote lege kamer met een bed erin. En met grote sprongen bedoel ik kozijnen en gordijnen. En nog meer kozijnen. En daarna nog een paar frames.
Voordat we begonnen met het maken van gaten in onze muren, zag de kamer er zo uit (en hoe hij er sindsdien ongeveer uit heeft gezien) wij hebben het geschilderd negen maanden geleden). Er was op zijn minst dringend behoefte aan gordijnen, maar daar zijn we nog niet klaar mee, dus negeer die gewoon en laten we het over de kozijnen hebben.
We hadden het er al lang over gehad om een galerijmuur boven ons bed te maken, en na er een paar maanden op te hebben gestoofd, besloten we dat we voor grote donkere kozijnen wilden gaan (snik! Geen witte?!?) met mooie matten. We hebben een geleidelijk doel om gaandeweg mooiere kozijnen in huis te verzamelen (sommige echte houten exemplaren met mooie grote matten met glas en geen plexi), dus na wat rondkijken op een paar kozijnplaatsen, passen deze grote houten exemplaren van Michaels het beste bij de rekening . Met een prijs van per stuk voor de grootste en voor de iets kleinere maat, waren ze niet goedkoop – maar dankzij een twee-voor-een-uitverkoop daalde het gemiddelde naar tot per stuk, wat dichter in de buurt ligt van wat we uitgeven voor goedkopere frames van dat formaat.
Eenmaal thuis met onze originele frame-haul, knipte Sherry een aantal sjablonen uit overgebleven harspapier dat we hadden van projecten als dit En dit , en we hebben een ruwe, grotendeels symmetrische opstelling opgeplakt.
We waren er geen van beiden helemaal verkocht aan. Het voelde gewoon een beetje te perfect uitgelijnd. Dus probeerde Sherry de rijen en kolommen wat losser te maken. Een beetje het galeriewand-equivalent van het losknopen van de bovenste knoop van je overhemd. Het zag er meteen meer ontspannen en ongedwongen uit dan het meer formele/evenwichtige arrangement dat we eerst hadden geprobeerd.
Vervolgens was het tijd voor het ophangen van frames. Gezien het aantal (op dit moment hadden we er 17), viel het mee. Deze lijsten hangen mooi aan elk een of twee spijkers (er zit een groef in de achterste lip van het houten frame) en aangezien we de plaatsing ervan met papieren sjablonen hadden uitgewerkt, was het vrij eenvoudig. Omdat de opstelling enigszins gespiegeld is van de ene kant van het bed naar de andere, hebben we een laserwaterpas gebruikt om er zeker van te zijn dat het frame aan de linkerkant zich op dezelfde hoogte bevond als zijn zusje aan de rechterkant (en we gebruikten een maatstaf om er zeker van te zijn dat onze zij-aan-zij openingen tussen de frames waren ongeveer hetzelfde).
Nadat we de eerste set frames hadden opgehangen, vonden we het leuk waar het naartoe ging... maar het geheel voelde een beetje te veel aan als een streep over de bovenkant van het bed, dus hebben we nog vijf extra frames opgehaald om de ruimte erboven te vullen. nachtkastje voor meer een full-wall-of-frames-look. Dus toen alles gezegd en gedaan was, kochten we vijf van de grotere frames (ze zijn 11,5 x 14,5 inch met een opening van 8 x 10 inch in de mat) en zeventien van de iets kleinere 16,5 x 16,5 inch (waarvan sommige hadden 8 x 10″ openingen en sommige hadden 5 x 7″ openingen). Opmerking: we realiseerden ons later dat de kale plek linksboven (bij het gordijn) naar ons toe voelde, dus hebben we een paar kaders eromheen gezet om het er evenwichtiger uit te laten zien (je ziet die aanpassing drie foto's hieronder).
Hoewel we grote fans zijn van het inlijsten van vrijwel alles, hadden we naar onze familiefoto's gekeken en beseften we dat we veel foto's hadden die speciaal voor ons waren en die we goed wilden inlijsten, dus een muur met familiefoto's was hier het doel. Het voelde vooral goed voor een meer persoonlijke ruimte zoals een slaapkamer, en we hadden nog nooit veel van deze foto's uitgeprint gezien in een mooi groot formaat zoals 8 x 10. Dus kozen we er een aantal uit en plaatsten een ophaalbestelling in de winkel op de website van Target. (waarvan we ontdekten dat het voor 8 x 10s goedkoper was dan onze gebruikelijke go-to, Shutterfly).
Hier is alles allemaal ingelijst. Wij vonden het erg leuk om voor kleurrijke prints te gaan in plaats van zwart-witte, vooral op zo’n donkere muur. Ze zijn een mooie balans tussen klassiek/knap (houten kozijnen en frisse witte matten) + vrolijkheid (kleurrijke familiefoto’s). En we houden ervan hoe de gewaagdere prints aansluiten bij de kleurrijke kussens en ons hoofdeinde .
Het proces voor het kiezen van foto's was vrij eenvoudig: we scrolden door onze familiefotomappen in iPhoto (we hebben er één voor elk jaar, chronologisch gerangschikt) en markeerden onze favorieten. Dat leverde WAAAY te veel opties op, dus hebben we het teruggebracht tot de 22 die we nodig hadden door favorieten uit de favorieten te kiezen (om de een of andere reden is het gemakkelijker voor ons om de beste keuzes uit de groep te kiezen dan te beslissen welke we moeten negeren).
We hielden geen enkel kleurenschema in gedachten (er is elke kleur van de regenboog), maar het leek wel alsof we onbewust foto's kozen die meer leken op een moment in de tijd dan op een geposeerde blik van iedereen naar de camera. schot. Ik denk dat we misschien wisten dat een heleboel oogbollen die naar ons staren misschien vreemd zouden aanvoelen. In de meeste daarvan kijken mensen naar beneden, naar elkaar, opzij, enz. Er zijn er maar een paar met ogen die daadwerkelijk naar de lens keken, zoals de Teddy-strandfoto in de linkerbovenhoek.
Pas toen we alles vast hadden, beseften we dat er nog een paar andere overeenkomsten naar voren kwamen. We deden een stap achteruit en lachten om al dat water. Het blijkt dat ongeveer een derde van hen ons op het strand of in een andere vorm van water (het meer, een zwembad, enz.) toont. Dat komt waarschijnlijk omdat veel van onze favoriete foto’s afkomstig zijn van reizen die we hebben gemaakt. We telden eigenlijk zes verschillende staten die op onze foto's vertegenwoordigd waren (van Alaska en Hawaï tot Florida en Delaware). Een ander grappig besef was dat drie van de foto's in onze galerij zijn genomen op het bed waar ze nu boven staan. We zijn dus blijkbaar een gezin dat graag reist… of in bed blijft.
Nadat we allemaal klaar waren met het ophangen en inlijsten, was onze voorheen onopvallende slaapkamermuur een beetje veranderd in een fotografische viering van ons gezin, wat behoorlijk geweldig was als het eerste en laatste waar we elke dag naar kijken. Eigenlijk zoveel als we liefhadden de kozijngang in ons laatste huis (we hadden niet gedacht dat we ooit meer van een lijstarrangement zouden houden), onze nieuwe familiegalerij is daar precies bij.
Oh, en ook al lijkt het alsof die foto's achter de lamp onmogelijk te zien zijn, het zijn toch enkele van de foto's die we het meest zien vanuit bed en/of als we de kamer binnenlopen. Het draait allemaal om de hoek jullie allemaal.
We hopen dat onze nieuwe familiemuur ons zal aanmoedigen om de camera tevoorschijn te halen en familiemomenten te blijven documenteren. Ach, het hoeft niet eens een mooie camera te zijn. We realiseerden ons dat bijna de helft van de foto's hier afkomstig was van onze iPhones of onze oude point-and-shoot.
Clara was aan het dutten toen we klaar waren met het ophangen van alles, dus hebben we de kans gegrepen om Teddy en Burger wat tijd voor de camera te geven. En wetende dat we de foto's die op dit bed zijn gemaakt, graag inlijsten, bestaat de kans dat deze foto ooit aan de muur belandt. Dus meta, ik weet het.
hangend dagbed
We kunnen ons het ‘voor’ van deze kamer niet meer in ons hoofd voorstellen zonder de echte ‘voor’-foto’s tevoorschijn te halen…
… maar we zijn zeker dankbaar voor hoe ver het is gekomen. Het ziet er op dit moment een beetje druk uit, maar we denken dat een paar andere taken op de takenlijst dit hopelijk kunnen oplossen. We willen graag een betere bank aan het voeteneind van het bed en een goede set bijzettafeltjes, zodat we het dressoir aan een andere muur kunnen gebruiken. Ook moeten we nog de gordijnen afwerken, een plafondlamp nodig, etc. Langzaam, langzaam.
Is er nog iemand bezig met slaapkamerupdates? Of een verzameling familielijsten ophangen? Heb je achteraf onbewuste thema's opgemerkt, zoals de liefde voor water, reizen of in bed liggen? Hoe zit het met oogbollen? Staan ze allemaal naar je uit? Volgen ze al je bewegingen, in Mona-Lisa-stijl?
Psst- Wil je weten waar we iets in huis hebben gehaald of welke verfkleur we hebben gebruikt? Klik gewoon op deze knop:
