Als we aan het schilderen zijn, praten we over allerlei rare dingen waar we anders waarschijnlijk niet aan toe zouden komen. En terwijl het schilderen van de slaapkamer we kwamen bij het onderwerp namen die onze ouders ons bijna hadden gegeven. Krijg dit. Mijn moeder wilde mij Gina noemen. Wij zouden John & Gina zijn geweest. Dat deed ons gniffelen. Ik weet echter niet zeker of het daar moet zijn. Hoe dan ook, de naamkeuze van Johns vader spant de kroon. Hij wilde John noemen... wacht maar... Lars.
Lars Petersik.
Hoe grappig is dat? Als ik de lange, vuile, blonde John aan het werk had gezien en aan een collega had gevraagd: oh wie is dat? en hoorde ze reageren: dat is Lars Petersik, hij is accountmanager. Laten we zeggen dat ik het allemaal leuk zou hebben gevonden om jullie Laaaaars mee te ontmoeten met die overdreven uitgesproken-omdat-ik-niet-zeker-of-je-geweldig- bent in het ontcijferen van de connotatie van supersnelle NY-praters. Dezelfde langgerekte bezorging die ik gebruik bij mijn alleen-sprekende Italiaanse grootmoeder. Het zou hysterisch zijn geweest. John zou mij waarschijnlijk nooit hebben laten leven. Of vroeg me een jaar later ten huwelijk.
Maar dat is niet alles. Blijkbaar wilde de vader van John ook John Vector noemen. Omdat hij van wiskunde hield. Hoe ik kon blijven schilderen terwijl de tranen van het lachen over mijn gezicht stroomden, is mij een raadsel. Dus we vroegen ons af hoe jullie bijna zouden heten. Kom op... iemand daarbuiten kan Vector en Lars verslaan, toch?
