… HIJ!
We hebben sinds 2010 geen van deze berichten meer gedaan, dus het voelt een beetje vreemd en spannend om dit soort nieuws weer met jullie te delen. We kwamen er woensdag achter en haastten ons om het de afgelopen 48 uur aan onze families te vertellen. De belangrijkste persoon om het eerst te vertellen was uiteraard Clara. We wilden niet dat ze het nieuws te horen kreeg van een echoscopist, dus hebben we tijdens deze specifieke afspraak een speelafspraak voor haar met mijn vader gepland. Toen we weer bij elkaar waren, verrasten we haar met een babyjongenspop (die verrassend moeilijk te vinden zijn, zo hebben we geleerd). Het was een schattig kleintje. Kijk in de tas of er een jongetje of een klein meisje in mama's buik zit! moment.
En als er iets is waar ze meer van geniet dan door wat vloeipapier te scheuren, dan zijn het babypoppen. Het was liefde op het eerste gezicht en, nog belangrijker, ze verbond de punten volledig met elkaar zodat dit betekende dat ze een broertje kreeg. Ze begon hem vrijwel onmiddellijk zijn fles te geven en zijn luiers te verschonen en schepte zelfs de hele tijd op dat ze wist dat het een jongen was. Toen we haar vroegen hoe ze de babypop wilde noemen, riep ze zonder aarzeling: Zeepokken! Nadat Sherry en ik er totaal niet in waren geslaagd ons lachen te onderdrukken, legde Clara uit dat de volledige naam eigenlijk was Gezagvoerder Barnacles (een personage in een van haar nieuwe favoriete shows, Octonauts). Dus ja, ze zal haar echte broer niet noemen... maar we hebben het knotje sindsdien een paar keer de zeepok genoemd.
Zij (oké, wij allemaal) vermoedde oorspronkelijk dat we een meisje zouden krijgen. Maar onze instincten begonnen te verschuiven naar een jongen toen de ochtendmisselijkheid van Sherry niet ophield (deze zwangerschap is behoorlijk anders dan de vorige). Dat is goed, want Clara begon om een broer te vragen, waarschijnlijk omdat een paar van haar beste vriendinnen broertjes hebben. Wat de reden ook was, ze kon niet blijer zijn geweest met het nieuws. En wij ook.
Na ongeveer de zestiende luierwissel van Captain Barnacle belde Clara Nonna om het haar via FaceTime te vertellen. Ze was erg opgewonden om het nieuws te brengen – en Nonna was net zo opgewonden om het te horen!
Omdat we het aan mijn familie hier in de stad vertelden, besloten we een spelletje van de aankondiging te maken. Het is ons gelukt om mijn ouders, mijn zus en haar familie gisteravond uit eten te laten gaan (bij Panera, aangezien we super chique zijn en zo). We kwamen gewapend met een stapel blauwe en roze enveloppen, zodat iedereen een laatste schatting kon maken door een roze envelop te kiezen als hij dacht dat het een meisje was, en een blauwe als hij dacht dat het een jongen was.
Vervolgens lieten we ze er allemaal tegelijk in scheuren om te zien of hun baby-dar goed was of niet. Alle blauwe zeiden een herhaling van ja! of bingo! of je gokt! en alle roze zeiden nee! probeer het nog eens! of verkeerd-o! We hadden een verdeling van ongeveer 50/50 in de schattingen, dus hoewel de helft van hen niet op de basis stond, was iedereen enthousiast. Het was erg leuk om naar hun gezichten te kijken, aangezien ze het allemaal op vrijwel precies hetzelfde moment ontdekten.
Daarna moesten we nog een heleboel andere familie- en vriendenoproepen doen om het nieuws te verspreiden (Clara was geweldig door op te scheppen dat ik een broertje krijg! ongeveer 100 keer tegen verschillende vrienden en familieleden aan de hoorn). En dat is, zoals ze zeggen, geschiedenis.
Sherry en ik zijn allebei erg opgewonden. We zijn vooral dankbaar om te horen dat er een gezonde zeepok in groeit, ongeacht het geslacht. Maar het kunnen voorstellen van dit kind – deze jongen! – een beetje duidelijker maakt de opwinding veel reëler. Hoewel twee kleine meisjes leuk zouden zijn geweest, kijken we erg uit naar de ervaring om samen met deze geweldige dochter van ons een zoon groot te brengen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat Sherry al gek wordt als hij naar kinderdagverblijven op Pinterest kijkt.
Het is leuk om na te denken over de mogelijkheden voor die kamer, nu we beter weten wie die kamer gaat bewonen. Niet dat we hem zullen vullen met mensendingen of hem helemaal blauw en groen zullen maken (eigenlijk, nu ik erover nadenk, Clara's oorspronkelijke kinderkamer was blauw en groen), maar het is gewoon leuk om nu over potentiële projecten, kleuren en kunst te praten. Het grappige is dat de kinderkamer de enige kamer in dit hele huis is die een roze rand had toen we het kochten.
Gelukkig is hij al wit geverfd! Jammer dat de kamer momenteel een hoop willekeurige rommel herbergt. Ik denk dat het tijd wordt om daaraan te gaan werken...
We horen graag jouw verhalen over het ontdekken van het geslacht van je baby (of het nu halverwege is met een echo, een van die vroege bloedonderzoeken, of gewoon in de verloskamer). En voel je vrij om te delen hoe je het aan je familie en vrienden hebt verteld. Was het een foto op Facebook? Eén van die blauw/roze taartjes? Een doos vol ballonnen? Of heb je gewoon mensen gebeld of bezocht en het nieuws eruit flapt? Hoe je het ook speelt, het is een behoorlijk spannend moment.
