Het wordt mooi Rechts hier in de buurt ter voorbereiding op onze muuropening. Want als muren naar beneden komen, komt er stof naar buiten en daarom moet beschermend plastic omhoog! Om de sfeer te bepalen heb ik deze foto’s bewust wat donker en griezelig gelaten. Ik ben niets anders dan thema-y.
Oh en aangezien ik mezelf liefkozend Captain Safety noem (net zoals Sherry wenst dat $herdog het zou aanslaan), is het vermeldenswaard dat oude huizen loodverf kunnen hebben, en daarom extra voorzorgsmaatregelen vereisen (vooral als je kleintjes en huisdieren in de buurt hebt), dus meer informatie daarover vindt u hier. We volgden die aanwijzingen en lieten onze muren controleren op lood (dat is wat we moeten doen). voor het werk begint, zodat u weet waar u mee te maken heeft) en die van ons was negatief. Dat was voor ons echt verrassend totdat we lazen dat huizen uit 1960-1978 slechts 24% kans hebben om het te hebben, dus de kansen waren eigenlijk bij ons. Absoluut een van die dingen die beter dan genezen zijn, en de overheid neemt het behoorlijk serieus als je geen loodveilige praktijken volgt. Dus doe wat je wordt opgedragen, anders komt Dexter Morgan je misschien achterna...
keukenkraan vervangen
Hoe dan ook, het was fijn om te weten dat we ons geen zorgen hoefden te maken, maar we wisten toch uit ervaring dat er overal heel veel stof zou liggen als we de boel niet zouden afsluiten. We hebben deze methode voor stofbestrijding in de bouw vaak gebruikt in ons eerste huis toen we aan het demonstreren waren, dus gingen we aan de slag om het werkgebied in beide kamers af te sluiten met gigantische plastic hangdoeken die aan alle kanten zijn afgeplakt (terwijl er een stukje toegang in de bestaande deuropeningen waar mensen doorheen kunnen terwijl ze werken).
We hebben besloten om de zijkanten van die doorloopstroken te bekleden met schilderstape, zodat je gemakkelijk kunt zien waar je doorheen moet stappen, zodat je daar niet tien minuten met het gordijn hoeft te zwaaien om de opening te vinden.
Oh en wat betreft wie hier door de chaos heen zal zijn: Clara, Burger en ik blijven een dagje bij mijn zus, maar Sherry blijft thuis om vragen te beantwoorden, de blog bij te houden en met prikkende ogen achter het plastic te staan. naar buiten van vreugde terwijl de muur naar beneden stort.
Ook wat betreft stofbeheersing zijn we van plan om al onze ventilatieopeningen in de demoruimte te sluiten en ze vervolgens af te dekken met plastic (zoals we deden hier ) zodat er geen nare stof in ons ventilatiesysteem terechtkomt, om er de volgende keer dat het wordt ingeschakeld weer uit te spuiten (we houden het uit tijdens de klus, omdat het een eendagsdingetje zou moeten zijn en ons huis zijn temperatuur zou moeten behouden overdag redelijk goed). Maar wat betreft de ventilatieopening die je hieronder ziet...
… dat zal feitelijk het punt zijn waar het schiereiland de halve muur ontmoet. Dus lieten we een hvac-professional naar buiten komen om ervoor te zorgen dat het verlies van die ventilatieopening (en een aan de andere kant) ons systeem niet in gevaar zou brengen. Toen ging ik met zijn zegen onder de kruipruimte door en maakte ze los en sloot ze af (zodat de ventilatieopening die je ziet nergens meer mee verbonden is). Dat hebben we in ons eerste huis ook gedaan voor onze keukenrenovatie.
Oh en maak je geen zorgen, mijn Dexter-channeling stopte bij het ophangen van het beschermende plastic zeil. Nou dat en het maken van deze enge foto.
Oké, en misschien is dit gewoon mijn nieuwe ringtone. Maar ik zweer dat dat het is. Er gebeurt hier verder niets met Dexter. Belofte.
Ik voel me een beetje een slechte a$$ als mijn telefoon nu overgaat. En natuurlijk is Sherry jaloers (voor het geval je het je afvraagt: dit is haar huidige beltoon – en ze danst als het Jersey-meisje dat ze is, elke keer dat ze overgaat). Maar terug naar de opwindende opwinding die door onze aderen stroomt. Onnodig te zeggen dat we hier dat is-het-morgen-nog-ding doen. Ik kan niet wachten om onderweg foto's te delen van onze voortgang.
