Er gaat niets boven een kleine weekendchaos. Raad eens wat wij dit weekend deden? Hier is een hint:
En nog een hint:
En nog een hint:
En nog een laatste tip:
Eh ja, al die huisgekte was hiervoor:
Meer specifiek om Clara’s kast te schilderen.
Kijk, terwijl je op een stoel staat en daar hangt kleine lintkroonluchter die ik vorige week maakte (weet je, vlak voordat John me vroeg hoe hij hing), besloot ik dat het hoog tijd werd dat we dat kleine toekomstleeshoekje voor de boon gingen schilderen (we stellen ons een grote, zachte zitzak voor en een hoop boeken erin). daar waar ze in kan duiken). Is het niet grappig hoe één klein project een sneeuwbaleffect kan hebben? Het ene moment sta je op een stoel met een ring van linten en het volgende moment gooi je een heleboel spullen de logeerkamer in, berg je planken op in de gastenbadkamer, zet je een rugzak op en speel je in je slaapkamer (om laat schilderen terwijl Clara daar een dutje doet), en rol het oude kinderkamerkleed op om het verfvrij te houden.
Zoals je op de foto hierboven en hieronder kunt zien, zijn er al een aantal mooie, verstelbare planken voor boeken en speelgoed en al die heisa als we deze kast ombouwen tot een leeshoekje met schuine snede (Clara's kinderkamer was het kantoor van de voormalige eigenaren, dus de Er werden planken gebruikt voor al hun papier- en dossieropslag, maar het werkt zeker ook voor kartonnen boeken en blokken):
Maar het kan zeker wel een opfrisbeurt gebruiken. Bekijk de grody plinten:
En de ophangstang waar aan geknaagd lijkt te zijn:
Dus kwamen die toch al witte planken tevoorschijn met de zilveren beugels (en ze gingen naar de gastenbadkamer) ...
…zodat ik de hele bekleding en die ophangstang kon verven met wat gladde, halfglanzende witte verf (Olympische No-VOC-verf in kant-en-klaar wit).
Het was al een enorme verbetering. John en ik gingen heen en weer over welke kleur we de binnenkant van de kast moesten schilderen. In de kinderkamer van ons eerste huis De muren waren van zachte peer en de kast had samen met het plafond een leuke lichte aquakleur. En dat vonden wij geweldig. Maar omdat we in deze kamer voor zacht grijsroze gingen, wilden we niet hetzelfde blauwe kast- en plafondgebeuren opnieuw doen. Daarom besloten we dat we iets met textuur moesten proberen in plaats van een nieuwe kleur. Als een roze ton-sur-ton stencil. Op die manier voelt het zich verbonden met de kinderkamer en heeft het toch iets extra's op de patroonafdeling – misschien zelfs iets subtiel metaalachtigs. Maar niets te luid of te gek, want er hangt een helder bloemengordijn dat zowel aan de kastingang als aan de ramen aan de andere kant van de kamer hangt.
Ken je die dunne lijn die je loopt tussen leuk & speels en gek & chaotisch? Ja, we denken dat als we plannen hebben om kroonlijsten samen met verf en mogelijk een stencil aan het plafond van de kinderkamer toe te voegen, we niet te gek moeten worden op de kast – vooral als het gaat om rustig boeken lezen/baby chillaxen. Dus voor nul dollar en nul cent kozen we ervoor om de kast in dezelfde zachte grijsroze tint te schilderen als de muren van de kinderkamer (voorstel van Benjamin Moore, kleur afgestemd op Olympische No-VOC-verf). Gelukkig hadden we er nog wat over het schilderen van die muren in december (<– cutest Clara pic ever in that post, bee tee dubs). But back to the painted closet. It’s a nice clean start.
Zelfs voordat het droog was, raakte ik in een van die buien (je weet wel, als $herdog naar buiten komt en ze besluit langs de stoel van haar doorhangende gangstabroek te vliegen). Dus sleepte ik de hele familie naar Ben Franklin (weekend familietijd = kamers opruimen om te schilderen, schilderen terwijl de boon in een rugzak slaapt en in je slaapkamer spelen, naar de ambachtswinkel gaan) waar ik wat metalen vaartuigen op waterbasis van 99 cent pakte verf in parelwit en champagne (alle metallic verf in de verfwinkel kost $ 20+ en nog niet helemaal VOC-vrij - maar dit spul zou net zo goed moeten houden/slijten als latexverf, tenzij Clara er een hogedrukreiniger of wat schuurpapier mee neemt - en het is een stuk minder dampig). Ik pakte ook een schattige kleine rubberen stamper van $ 1 met een meisjesmedaillon erop.
Zie jij waar dit heen gaat?
Ik besloot dat het misschien leuk zou zijn om een soort met de hand gestempeld patroon op de muur aan te brengen met die rubberen stamper in plaats van een traditioneel sjabloon, zodat het er onregelmatig en imperfect uitzag, zoals handgemaakt behang. En ik hield van het idee om de zachte champagnekleur over de lichtroze muren heen te leggen, zodat het subtiel genoeg zou zijn om niet de hele kinderkamer of zoiets over te nemen (ik pakte ook de parelwitte verf voor het geval de champagne een mislukking was). Ik stelde me voor dat het een kleine glinsterende magische wereld was waar Clara in kon duiken en verdwalen in een boek.
Dus in plaats van me te concentreren op hoe lang het met de hand stempelen van de hele kast zou duren, dacht ik erover na hoe leuk Clara het zou vinden. En ik duimde dat het zou werken. Oh, en het is de moeite waard om te vermelden dat John voorspelde dat het helemaal niet zou werken, omdat rubberen stempels voor papier en inkt zijn en niet voor muren en hobbyverf. Wie bracht de spelbreker naar de ambachtswinkel? Ik deed. Maar ik had ook de inspiratie bij me (El Beano). Dus ik liep semi-vertrouwen in mijn spontane idee naar buiten.
Wat betreft het aanbrengen leerde ik door eerst met wat papier te experimenteren dat de beste manier om de verf mooi gelijkmatig (en niet te glibberig) aan te brengen, was door hem met een penseel lichtjes op de stempel te borstelen. Ik heb een volledig afgelegen hoek gebruikt die niet zichtbaar is vanuit de deuropening van de kast om te experimenteren (deze zou ook bedekt zijn met planken en zou opnieuw geverfd kunnen worden met roze verf als alle dubbele hockeysticks brak los en mijn kleine stempelmethode was een mislukking).
Zie, kleine champagnemedaillons:
Ik vond ze geweldig, maar ze waren persoonlijk veel te subtiel en gedetailleerd. Het leek bijna alsof iemand met gouden lippenstift de muur kuste, omdat je de medaillonvorm niet helemaal kon onderscheiden (en vanaf de zijkant zagen ze er nogal hobbelig en vreemd uit). Ze fotograferen eigenlijk veel beter dan ze in het echt lezen, wat jammer is, want ik wilde niet dat John gelijk zou hebben. Maar helaas, het was niet het juiste antwoord voor de kast. Het was dus terug naar de tekentafel. Letterlijk.
Dat klopt, in een toevallige gang van zaken probeerde ik de nog natte verf af te vegen met een natte papieren handdoek en deze kwam er meteen uit. Nou ja, niet meteen. Ik moest er wat spierkracht in steken en echt boenen, maar het kwam er met een beetje elleboogvet uit, zodat ik opnieuw kon beginnen. En ik was enorm onder de indruk van mijn eerder die dag geschilderde muur, omdat hij bestand was tegen al het manipuleren dat zo snel nadat de verf was opgegaan, plaatsvond.
En ja, dat heb ik gezegd, zodat ik een paar zinnen terug opnieuw kon beginnen. Dat is juist. Ik was nog niet klaar met mijn gekke hobbyverf. Deze keer vroeg ik me af of ik uit de vrije hand een leuk geschilderd patroon kon maken met dezelfde champagneverf (met een breder penseel dan de rubberen stempel, zodat het hopelijk gemakkelijker te onderscheiden en minder gedetailleerd/warrig zou zijn).
Eerst experimenteerde ik met imperfecte horizontale lijnen…
… toen ging ik verder met een aantal x’en op rij (kus, kus, kus, kus, kus)…
… toen speelde ik met een paar lieflijk onvolmaakte puntjes die ik maakte door de verfkwast tegen de muur te drukken …
Voordat ik iets wegveegde, belde ik Killjoy John en Happy Happy Joy Joy Clara voor een consult. Clara wilde de x-en kussen (ik maak geen grapje – ik denk dat het meisje slimmer is dan een vijfdeklasser) en John en ik vonden de horizontale strepen allebei het leukst. Maar we waren nog niet genoeg verkocht om ze helemaal over de muren te slaan. Soms is het moeilijk voor mij om me in te houden, maar voor John is het gemakkelijker. Hij wees erop dat we er nooit spijt van krijgen dat we de zaken een klein beetje hebben doordacht voordat we ons haasten en iets doen waar we op de lange termijn misschien niet zoveel van houden als van iets anders. Vooral als dat project potentieel vijf dagen kan duren en je daarna nog drie dagen strepen kunt zien als je je ogen sluit. Bah, stem van de rede = vervelend, maar goed. Punt gemaakt.
Dus omdat ik niet uit de gestempelde/geverfde/gestencilde trein kon stappen, vlogen mijn vingers naar het internet, waar ik vond deze leuke stempel dat ik leuk vind. John heeft er (op wonderbaarlijke wijze) ook last van – misschien omdat ik grapte dat het voor hem op wifi leek.
Het doet me denken aan de geschulpte visschubbenachtige piñata die ik heb gemaakt voor de verjaardag van de boon. En aangezien Royal Design Studio 10% korting biedt aan YHLers (inclusief ons, haha) met de code YHL10, overwegen we zeker om voor deze man te springen. Vooral omdat we niet hoefden te betalen voor muurverf omdat deze al voorhanden was en we metallic verf voor $ 1 per tube vonden in de ambachtswinkel. Ik heb het stencil nog niet besteld, maar ik denk er zeker over na. En nu de lint kroonluchter gesneeuwd in een kastschilderproject, denk ik dat ik moet vermelden dat ik ook denk aan:
- een zitzak naaien voor het hele leeshoekje
- de planken behangen of schilderen voor een nog leukere verrassing! wanneer Clara daar binnensluipt
- misschien zelfs een vloerkleed vinden om de vloer zachter te maken?
Oh en over de lintkroonluchter gesproken, ik heb die kerel (meisje?) nog steeds niet gestreken. Misschien moet ik dat aan mijn lijst met opsommingstekens toevoegen, zodat ik geïnspireerd ben om het gedaan te krijgen (je weet dat ik graag dingen afstreep). Of niet. Vreemd genoeg doet de verwaaide look het nog steeds voor mij. Ik weet het, ik ben een vreemd en mysterieus wezen.
Daarover gesproken: we hebben nog maar één True Blood seizoen 3-dvd over (met twee afleveringen erop) en we zijn verdrietig en opgewonden tegelijk. Omdat ik vrijdag plezier had met de Sookie-sidechat, dacht ik dat we teams konden bespreken. Ik ben Team Eric. Zit er iemand op de Bill-trolley? Hoe zit het met die Alcide-man? Ik zou daar zeker vóór de Bill-boot op ingaan, maar Eric is absoluut een mah-man. Oh en ik vergat Jason Stackhouse. Voor mij staat hij misschien boven Alcide. Hm. Heeft iemand anders een kamer geschilderd of gesjabloneerd? Een kast? Laten we praten over huishoudelijke dingen, tv of iets heel anders. Iets. Klinkt dat wanhopig? Sorry. Ik ben gewoon een spraakzame dame die het hele weekend in een kast heeft gezeten...
eerbiedige tinnen badkamer
