Oeps, onze dekinspectie is mislukt

#MISLUKKING

Oh, wat zou ik willen dat die hashtag naar sommigen verwees brutale internetmeme . In plaats daarvan gaat het om het resultaat van de inspectie van de fundering van ons dek. Zucht. Stel je voor dat we zingen: je neemt het goede, je neemt het slechte, je neemt ze allebei, en daar heb je de feiten van het doe-het-zelf-leven.

Dus hier is de deal. We hadden afgesproken dat de inspecteur zou komen kijken naar de zes gaten die we voor onze fundering hadden gegraven. Voor zover ik het begrijp, bekeek hij ze gewoon allemaal om er zeker van te zijn dat ze zich op de juiste plek bevonden en tot de juiste breedte en diepte gegraven werden. Vrij eenvoudig volgens mijn veronderstelling.

doe-het-zelf raamplanken

Maar u herinnert zich dat we ervoor hebben gekozen om een ​​stap verder te gaan door een aantal grootboekborden te laten bevestigen, zodat de inspecteur die ook voor ons kon controleren. Ik dacht dat het het beste voor hem was om dat te zien voordat ik de moeite nam om het hele verdomde ding af te maken (in onze provincie vindt de tweede inspectie plaats nadat het hele kaartspel is voltooid) – op die manier kon hij eventuele fouten eerder vroeg dan laat ontdekken .

En jongen, hij ontdekte fouten.

Zodra hij de hoek omkwam naar ons werkterrein, deed hij drie dingen die mijn hart sneller deden kloppen:

1. Hij schudde zijn hoofd.
2. Hij zei dat we hier wat problemen hebben.
3. En toen begon hij stil in zijn notitieboekje te schrijven.

Het was rond dit punt dat Sherry, van wie ik de opdracht had gekregen om vanuit het huis enkele geheime foto's te maken van de inspectie, deze foto uit het raam van de logeerkamer maakte. Zie ik er niet uit als een gelukkige kampeerder?

boekenkast gebouwd

Ondanks dat hij slecht nieuws bracht, was de inspecteur redelijk behulpzaam bij het uitleggen van de problemen (zodra hij uit de stilte kwam waar ik kogelzweet van kreeg). Ten eerste had ik twee kleine (maar blijkbaar cruciale) letters over het hoofd gezien op een van de diagrammen in de dekbouwgids van de provincie. Dat P.T. Hieronder gemarkeerd betekent dat de randplank van het huis waar ik mijn grootboekbord aan de zijkant van de steeg heb bevestigd, gemaakt moet zijn van onder druk behandeld hout. Die van ons was dat niet.

Dus hoewel we de vereiste waterdichte gootsteen achter ons grootboekbord hadden aangebracht, zei de inspecteur dat als ik een grootboekbord aan die kant wilde plaatsen, ik ook het randbord moest vervangen door een stuk onder druk behandeld hout ( maar knoeien met de structuur van het huis klinkt niet als mijn idee van een leuke tijd) of mijn terras ongeveer een halve meter verlagen zodat ik in plaats daarvan in de metselwerkfundering vastschroefde.

Maar dat grootboek was slechts de helft van de reden voor ons slechte cijfer. Hij vertelde me aan de andere kant van het huis dat ik niet in de stenen zijkant van ons huis mocht schroeven omdat deze niet stevig genoeg was om het gewicht te dragen. Ik had hierover online gelezen voordat ik begon, dus ik vertelde hem dat ik dacht dat ik dat had opgelost door schroeven te kopen die lang genoeg waren om ook door de rand van het huis te gaan (voor extra stabiliteit). Maar blijkbaar is niet alles wat je online leest waar (zie figuur), dus legde hij uit dat het nog steeds niet acceptabel was in onze provincie.

Hij tekende zelfs dit kleine diagram op mijn grootboekbord om uit te leggen waarom het verkeerd was. Vind je het niet leuk om de dwaling van je manier van doen te laten illustreren? Het probleem is dat de luchtspleet die overblijft tussen de baksteen en het huis (waarvan ik wist, maar niet besefte dat het problematisch was) verhindert dat de last ooit volledig wordt overgedragen van de baksteen (die net is gebouwd om het verticale gewicht te dragen). van zichzelf). Nogmaals, mijn enige oplossing hier was om mijn grootboek ongeveer een halve meter te laten zakken, zodat ik in plaats daarvan de metselwerkfundering in ging.

De andere optie die hij me gaf was om de grootboekplanken te vergeten en gewoon een vrijstaand deck te bouwen, dat wil zeggen een deck dat alleen maar wordt ondersteund door palen in de grond. Omdat Sherry en ik geen terras wilden dat zestig centimeter lager was dan onze deuropening (we wilden gewoon naar buiten lopen en eten, zonder dingen de trap op of af te hoeven sjouwen of ons zorgen te hoeven maken dat mensen het huis uit zouden struikelen), Al snel werd duidelijk dat vrijstaand onze beste optie was. Vertaling: we moesten ons plan herzien, meer gaten graven en proberen onze tweede inspectie te doorstaan ​​na onze kleine koerscorrectie...

Op dat moment was ik er bijna kapot van, omdat het bijna voelde alsof ik weer bij af begon. Maar ik hield het lang vol om nog een paar vragen beantwoord te krijgen door de inspecteur, hem te bedanken voor zijn tijd en hem op weg te wensen. Maar ik nam even de tijd om tegen Sherry te pruilen toen ik haar deze foto door het raam zag maken.

goede kamerplanten voor weinig licht

Uiteraard overhandigde de inspecteur mij vervolgens mijn officiële afwijzingsbewijs. Hij weet echt hoe hij het mes moet draaien, nietwaar?

maïsplant kamerplant

Toen ik het huis binnenkwam, zei Sherry dat ze alles hoorde. Ik vertelde haar dat ik even tijd nodig had om van streek te zijn. Als ik een drinker was, weet ik zeker dat er een biertje of drie bij betrokken zou zijn geweest. Maar in plaats daarvan genoten ik en mijn nuchtere zelf van een paar momenten van zelfhaat. Ik was boos op mezelf omdat ik de tijd van mijn vader had verspild. Voor het vertragen van onze bouwvoortgang. Omdat ik mijn instinct negeerde om überhaupt een vrijstaand deck te bouwen. Omdat ik mijn vader moest vertellen dat we nog meer gaten moesten graven. Omdat ik het (ondanks urenlang onderzoek en planning) niet zorgvuldig genoeg heb gedaan.

Als je het niet zou weten: ik ben behoorlijk goed in mezelf in elkaar slaan. Hoewel ik ook een beetje boos was op het vergunningskantoor dat mijn plannen in de eerste plaats goedkeurde (ik was er meteen als ze vragen hadden die ik moest ophelderen voordat we dagenlang bezig waren met het uitvoeren van een plan dat ze hadden goedgekeurd!). Ter verdediging: ze hadden niet de informatie over aan welk type huisvesting ik gehecht was, maar ik wou dat ze het op zijn minst hadden gevraagd. Zoals je je misschien herinnert, was ik helemaal gekleed in mijn vergunningsoutfit en klaar om die dag gegrild te worden (meer daarover hier )…

… maar ze vroegen mij niets, en stuurden mij op weg met een mooie grote goedgekeurde vergunning om voor het raam te hangen.

Al snel kwam Sherry binnen met een positieve draai aan de situatie. Nummer één: Ze was niet van streek – ze had eigenlijk verwacht dat we minstens één inspectie niet zouden halen (we hebben gehoord dat in onze provincie meer mensen falen dan slagen, het is blijkbaar erg streng en het is een soort wonder als je beide inspecties doorstaan ​​zonder iets opnieuw te hoeven doen, tenzij u een terugkerende professionele bouwer bent die veel met de provincie samenwerkt). Ze wees erop dat we veel meer geluk hadden om zo vroeg te vangen (als we pas na onze hole-inspectie op het grootboek waren begonnen, hadden we The. Entire. Deck gebouwd om er vervolgens achter te komen dat het bij onze laatste inspectie niet zou lukken inspectie en het hele ding moest naar beneden komen). Punt gemaakt. Dit begon minder als het einde van de wereld te voelen. Misschien heb ik zelfs grappige titels voor dit bericht in mijn hoofd geschreven om mezelf op te vrolijken, zoals The Petersiks: We Put The F In Footing Inspection.

Sherry was ook blij dat de inspecteur behulpzaam was met zijn suggesties, zodat we vanaf nu wisten wat we moesten doen. En ze was blij dat ze een leerervaring had waarover we konden bloggen. Serieus, ze omhelsde me en zei dat dit ooit een grappig verhaal zal worden – en het is gewoon weer een voorbeeld van hoe doe-het-zelf niet altijd gemakkelijk is, maar uiteindelijk altijd de moeite waard is. Dus het duurde niet lang voordat ik gek werd en aan de telefoon was met de bouwinspectie van de provincie en een afspraak maakte om dit te krijgen:

Dat is ons nieuwe plan. De inspecteur stelde voor dat ik de recensent zou ontmoeten die mijn eerste plan goedkeurde, en hem gewoon een nieuw plan voor een vrijstaand deck te laten tekenen. Een deel van mij vroeg zich af waarom dit überhaupt niet werd aangeboden (het zou iedereen zeker wat tijd hebben bespaard!), Maar vooral was ik gewoon blij dat juist de mensen mijn plannen tekenden en ze later zouden goedkeuren. Hij was ook attent genoeg om onze nieuwe paalgaten tot een minimum te beperken (7) en te proberen te werken met zoveel mogelijk bestaande materialen die we al hadden gekocht (we moeten nog wat nieuwe spullen ophalen, maar dat kan veel erger geweest). Het beste nieuws is dat hij gelooft dat we onze ledgerboards nog steeds kunnen gebruiken, maar dan als rimboards (waar we ook overheen kunnen knipperen, wat we al vanaf het begin van plan waren toe te voegen). Ook al zijn ze niet goedgekeurd om het volledige gewicht van het dek te dragen – die zeven nieuwe voetgaten zullen dat wel doen – hij heeft er vertrouwen in dat ze nog steeds kunnen worden gebruikt als de stabiliserende randplanken die ik zou moeten toevoegen rond de omtrek van het dek. dek toch.

Dus de enige echte verandering ten opzichte van onze origineel geïllustreerd plan hieronder staat dat er zeven palen zullen worden toegevoegd om dit om te zetten in een vrijstaand deck met liggers (dit zijn planken die in dezelfde richting lopen als onze grootboekborden, maar ze zijn aan de palen bevestigd, dus er wordt geen gewicht op de huis).

inbouwhaard verwijderen

Over het geheel genomen was het een goede, snelle bijeenkomst die – op zijn minst – hielp om een ​​communicatielijn tot stand te brengen tussen mij en de bouwafdeling (ik heb sindsdien dezelfde man gebeld met twee vervolgvragen). Misschien heb ik hem voor zich gewonnen met mijn meer casual-slash-benaderbare-herziene-plan-krijg-outfit:

Dus dat is waar we zijn mensen. We moeten nog wat gaten graven (tussen haakjes, mijn vader heeft het nieuws heel goed opgevat) en nog een paar materialen om op te halen – maar we wachten met die te vinden totdat onze funderingsinspectie succesvol is. Duimen! Hopelijk ren ik volgende week rond deze tijd rond met zingen. De heuvels leven met het geluid van een goedgekeurde voetinspectie!

We houden je zeker op de hoogte van deze achtbaan van echte doe-het-zelf-beproevingen. Maar nu is het tijd voor uw mislukte inspectieverhalen. Of eigenlijk vind ik alle algemene mislukkingen in het leven prima. Laten we medelijden hebben. Vooral als je verhaal een happy end heeft. Ik blijf mezelf eraan herinneren dat Sherry gelijk heeft als hij zegt dat klussen niet altijd gemakkelijk is, maar dat het zeker de moeite waard is geweest als we terugkijken op alle belangrijke dingen die we de afgelopen vijf jaar hebben bereikt (zoals een badkamer darmwerk , twee keukenrenovaties , ingebouwde washokjes , een ingebouwd dubbel bureau , A 3,5 meter lange consoletafel , En ons grote terrasproject ). Dus ik houd de prijs in de gaten: een nieuw kaartspel waar we ooit veel tijd met het gezin aan zullen besteden. En zelfs met al deze minpunten zal het nog steeds een stuk goedkoper zijn dan iemand anders inhuren om het te bouwen. Dat hoop ik althans. Even op wat hout kloppen...