Onlangs was ik op kantoor aan het werk en Sherry kwam binnen en stal wat papier uit de printer. Ik dacht er niet veel over na... totdat ik een paar minuten later de keuken binnenliep en dit vond. Nou, dit en Sherry die naar me grijnst en met haar wimpers knippert.
Ik hoorde al snel dat deze grote sappige foto's waar ze al een tijdje naar keek uit West Elm, in de uitverkoop waren (boe, maar het lijkt erop dat ze nu weer voor de volle prijs zijn). Het is meer dan we normaal aan kunst uitgeven, maar ze zijn erg groot (bijna 90 cm breed en hoog) en de prijs was inclusief het grote glazen frame – dus vatte Sherry de korting van 20% op als een teken van de sappige fotografiegoden dat twee van deze zouden bij ons moeten komen wonen. Ik vond ze eigenlijk ook heel leuk, dus ik was snel overtuigd. We wilden in de loop van de tijd langzaam meer grootschalige kunst vergaren (afgezien van dit werfverkoop beschilderd canvas die Sherry heeft gemaakt en deze fietsafdrukken heb ik ingelijst (we hebben echt niet veel), dus het is leuk om wat goedkopere zelfgemaakte spullen in evenwicht te brengen met een aantal op maat gemaakte professionele afdrukken.
Een week of zo snel vooruit, en die grote lege muur in onze keuken is niet langer leeg.
Hier is een veel minder verblindend zicht vanaf de andere kant van onze twee nieuwe toevoegingen.
Dat is de verkorte versie van het verhaal. De volledige versie begint met een herinnering dat dit is hoe de muur er in het begin uitzag. Alsof er een grote, geweldige, niet-werkende intercom in de weg zat.
Hoewel ik een beetje verliefd was geworden op dit lelijke, niet-functionerende stuk nephoutnerf en wijzerplaten... was het tijd om afscheid te nemen. Gelukkig waren er maar een paar losgedraaide schroeven nodig om hem van de muur los te maken.
We hoopten dat we een klein, patchbaar gaatje zouden vinden waar een paar draden uit staken, maar in plaats daarvan vonden we dit. Een paar seconden lang was ik er vrij zeker van dat het een bom was en dat ik in de problemen zou komen als ik deze bus zou laten vertragen.
Maar omdat het niet echt explosief was (en aangezien ik zeker geen Academy Award-winnende actrice Sandra Bullock ben), was het vrij eenvoudig om onschadelijk te maken, eh, los te maken. Toen de stroom was uitgeschakeld, kon ik de twee netsnoeren (blauw en wit) losmaken en de rommel van andere connectoren die volgens mij door ons huis naar de andere kamers met intercoms slingeren (nogmaals, die allemaal niet echt werken).
Aangezien deze muur op de slooplijst staat (voor als we uiteindelijk de keuken openstellen naar de woonkamer), hebben we voorlopig gekozen voor een tijdelijke oplossing. Vertaling: we hebben nog geen elektricien ingeschakeld. De intercom deelt alleen een stroomonderbreker met het licht in onze natte bar, die we nooit gebruiken, dus hebben we ervoor gekozen om de stroomdraden van de intercom af te dekken en af te plakken, die stroomonderbreker uit te zetten en er mee op te houden. De volgende keer dat ik bij de bouwmarkt ben, ga ik op zoek naar een grote platte metalen plaat die ik erin kan schroeven om dingen te bedekken. Het is uiteraard geen permanente oplossing, maar voorlopig volstaat het.
Maar de radio was niet onze enige doorn in het oog. We hadden ook een telefoonaansluiting in de buurt die niet in gebruik was. Ik heb veel gegoogled en een reeks theorieën/instructies gevonden over hoe je een van deze kunt loskoppelen. De algemene consensus was (1) je hoeft je geen zorgen te maken dat je door een telefoondraad wordt gezapt, tenzij de telefoon actief rinkelt of in gebruik is, en (2) je kunt de draden meestal gewoon doorknippen en weer in de muur proppen.
Ik was een beetje op mijn hoede voor beide, maar ik kon de vier paar draden zonder enige schok loskoppelen van de aansluiting. In plaats van ze volledig los en bloot te laten, heb ik ze voor de zekerheid afgedekt met draadmoeren. Ik sloot de bijpassende gekleurde draden aan elkaar nadat ik achter een andere reeds afgedekte telefoonaansluiting in onze woonkamer had gekeken en zag dat iemand vóór mij hetzelfde had gedaan op die aansluiting.
Met de draden afgedekt, duwde ik ze terug in de doos en testte de telefoon (werkte nog steeds!). Toen deed ik een stap achteruit om die twee gapende gaten te bewonderen. Prachtig, nietwaar?
Nou, ze zien er nu zo uit. Merk op dat ik geen foto's heb laten zien van het repareren van gipsplaten? Het komt omdat we niets hebben gedaan. Nogmaals, aangezien de dagen van deze muur geteld zijn, hebben we besloten om geen van beide gaten te repareren (plus dit laat mijn tijdelijke bedradingsreparaties in de toekomst beschikbaar voor de elektricien als we ze door een professional willen laten afhandelen). Dus voorlopig hebben we gewoon een blanco afdekking op de telefoonaansluiting geplaatst (en deze geverfd zodat deze bij de muur past). En het grote radiogat, nou ja, het zit achter de groene vetplant. Een beetje alsof je het gat in een oud medicijnkastje achter een nieuwe spiegel verbergt. Maar ik hoop dat de grote metalen plaatafdekking waarvan ik zei dat ik de volgende keer dat we bij Home Depot zijn, het een beetje meer ... tijdelijk legitiem zal maken?
Ik schaam me er wel een beetje voor dat ik die twee gaten niet helemaal heb doorgezet, maar tegelijkertijd voelde ik me een beetje dom om nu voor een elektricien te betalen (of de gipsplaat zorgvuldig te repareren) om hem er later uit te trekken. Dus in plaats daarvan geniet ik gewoon van het nieuwe uitzicht.
Oh, en uit deze opname kun je zien dat we ervoor hebben gekozen om de kunst op de tafel en de kroonluchter te centreren, in plaats van deze op de muur te centreren (we hebben het op beide manieren geprobeerd en het zag er een beetje raar uit toen ze niet in de rij stonden de tafel of de kroonluchter).
Kun jij raden welke Clara’s favoriet is?
Ja, die paarse links.
We vinden het leuk dat ze wat meer kleur toevoegen, maar zijn niet te gek of te druk (vooral omdat we hopen wat raambekleding toe te voegen die misschien meer kleur en patroon heeft). En aangezien deze muur er niet altijd zal zijn, weten we zeker dat ze in de toekomst in een heleboel andere kamers zouden kunnen werken (zoals de eetkamer boven een buffet, het kantoor boven een bureau, enz.).
achtertuin zwembad
Ik denk echter dat ik Sherry binnenkort naar een Succulents Anonymous-bijeenkomst moet sturen. De onderstaande foto bevat niet eens het terrarium dat ze zojuist heeft gemaakt .
Man, die laatste foto zorgt ervoor dat ik op dit moment iets aan die tellers wil doen (nou ja, die en die afvalpers). We willen gewoon nog wat vooruitgang boeken in de kinderkamer voordat we die concrete tutorials van Ardex een kans geven. En die vloeren. Wij komen voor jou, vloeren. Wees bang. Wees erg bang.
Jammer dat we ze niet zomaar achter een frame kunnen verbergen.
