Nou nou, als dat niet weer die kleine fotografie-notitiekaartjes zijn. Je weet wel, degene die we hebben gekocht onze verjaardag van een plaatselijke kunstgalerie om in onze badkamer te hangen? Je hebt ze misschien niet eens in dat bericht geregistreerd, aangezien iedereen er dol op was het hele Sherry-kapsel ding.
Hoe dan ook, ze in de badkamer ophangen was het oorspronkelijke plan. Totdat ik merkte dat sommige fotokleuren in dezelfde buurt lagen als onze ingelijste foto Plakboekpapier van $ 5 . Dat buurtwezen Sue-het-servet -ville. Of is het Sue-the-Napkin Heights?
hangplanten bij weinig licht
We dachten dat misschien onze $ 4 per stuk was Sherri Conley notitiekaarten waren voorbestemd om in deze acht lijsten te passen (en we konden geen beslissing nemen over een configuratie voor de badkamer, dus we vonden het een leuk idee om ze in de woonkamer te gebruiken). Maar het betekende dat we er eerst nog vier moesten aanschaffen, dus schoven we nog eens $ 16 uit om onze lokale kunstcollectie (van Crossroads Gallery hier in Richmond) aan te vullen.
Het idee was om het kleine kunstvierkantje toe te voegen aan het midden van het gekleurde papieren vierkantje dat al in het vierkante frame zat. Zo maak je van het gekleurde vierkant papier een leuk gekleurd vierkant matje. Wauw, er gebeuren veel pleinen. We komen één do-si-do tekort aan een vierkante dans.
Eerst moesten we onze rechthoekige notitiekaarten in… je raadt het nooit… vierkanten snijden. Ik gebruikte een exacto en een liniaal om mijn lijnen recht te houden, maar was dapper genoeg om alleen maar naar de plaatsing van mijn plak te kijken. Ja, mijn middelste naam zou Danger moeten zijn. Of frisdrank. Of allebei. John Danger Soda Petersik. Ik vind het leuk.
Zoals je kunt zien, hebben we een dunne witte rand op de foto's gelaten om, ik weet het niet, de haaksheid ervan verder te benadrukken. Voor ons leken het een beetje op kleine polaroids.
Toen kwamen de lijsten één voor één van de muur, zodat de foto's met plakband op hun plaats konden worden geplakt op elke kleurrijke achtergrond die in wezen de mat werd. Om ze gecentreerd te krijgen, keken we naar ze en gebruikten vervolgens een maatstaf om er zeker van te zijn dat ze daadwerkelijk gecentreerd waren. Om dat te doen hebben we de maatstaf gewoon over twee tegenovergestelde hoeken uitgelijnd, en dat herhaalden we vervolgens met de andere twee hoeken om er zeker van te zijn dat ze elkaar gelijk leken te snijden.
Eindelijk werd alles opnieuw ingelijst en klaar voor ons kijkplezier.
Het enige probleem: we waren niet helemaal onder de indruk van het resultaat. We vonden het kleine formaat niet erg (het zorgt er gewoon voor dat we naar voren willen leunen en het van dichterbij willen bekijken) – hoewel ik weet dat sommige mensen misschien denken dat groter beter is (dat is wat ze zei). Ons probleem was dat iets aan hen echt onderbrekingsachtig en druk was en, nou ja, gewoon te vierkant (het ziet er eerlijk gezegd beter uit op foto's dan in het echt). En ja, de reflectie op het glas bijt absoluut bij het maken van foto's, maar we zijn nog niet helemaal klaar om uit te geven aan acht ruiten museumglas.
We realiseerden ons dat de witte randen die ik had laten zitten bij het bijsnijden van de notitiekaarten het probleem zouden kunnen zijn. Het maakte het onderscheid tussen de foto en de kleurrijke mat zo duidelijk dat we het leuke toeval verloren dat elke combinatie min of meer met elkaar verbonden was door kleur. Dus in plaats van dat het papier aanvoelde als een verlengstuk van de tinten van de kunst, voelde het gewoon als een klein plaatje bovenop een dikke, heldere mat bovenop een dikke witte mat. Het was een vierkante draaikolk en het dreigde onze hersenen op te eten.
Dus na een paar dagen ermee te hebben geleefd (en er niet meer van te zijn geworden) nam Sherry het op zich om de situatie te verhelpen. En omdat ze een veel stabielere hand heeft dan ik, gebruikte ze niet eens een waterpas en een exacto (alleen een gewone, oude schaar). Veel eigenwijs?
Natuurlijk waren haar bezuinigingen geweldig. En nu hebben we dit:
Wij vinden het veel leuker – vooral in het echte leven. Hoewel we de eersten zijn om toe te geven dat de witgelijste notitiekaarten om de een of andere reden niet zo gek fotografeerden als ze er persoonlijk uitzagen, is er dus niet zo'n duidelijke verbetering ten opzichte van de vierkant-op-vierkant-op-vierkant-actie dat was vroeger aan de hand. Maar persoonlijk was het zo'n opluchting. We waren bang dat we het hele idee van de notitiekaarten misschien helemaal moesten schrappen, maar toen ze eenmaal waren ingekort en weer op hun plaats waren gezet, was alles goed met de wereld. Of in ieder geval met de linkermuur van onze woonkamer.
We vinden het leuk dat ze het minder druk hebben en dat subtiliteit veel de voorkeur heeft. Ze schreeuwen niet: check-me-out! maar het is leuk als je ogen door de kamer dwalen en er toevallig op terechtkomen. Dus voor een totaal van $ 4,64 per frame (64 cent voor de achtergronden van het plakboek en $ 4 per stuk voor de fotonotitiekaarten) zijn we in de wolken.
Ik zou nog steeds niet zo ver gaan om dit onze eeuwige kunstoplossing voor deze lijsten te noemen. We hebben onze les geleerd als het gaat om het afleggen van dit soort gigantische verklaringen, aangezien ons huis altijd een WIP is (work in progress). Niet te verwarren met een ORB (ook al demonstreert Sherry zeker haar eeuwige liefde voor alles wat met olie gewreven brons is). We denken dus dat het toevoegen van deze kleine foto's een goede warming-up voor ons is, omdat ze uiteindelijk de basis kunnen leggen voor iets anders waar we misschien iets verderop naar willen overstappen. Laten we het dus een babystapje noemen. We hebben wat kleine fotografie geïntroduceerd, dus misschien zullen we over een tijdje wat grotere fotografie proberen, de foto's van de notitiekaarten ergens anders ophangen en het plakboekpapier van 60 cent helemaal weggooien... wie weet.
Wat ik wel weet, is dat ik bij het zien van sommige van deze foto's zin krijg om in een reuzenrad te stappen. Oh, en eet trechtercake. Ja, zeker dat.
Heeft iemand de laatste tijd nog kunstzinnige updates gemaakt? Of gebruikte notitiekaarten als wanddecoratie? Of ben je in een vierkante draaikolk terechtgekomen, om nooit meer iets te zien of te horen? Als dat zo is, dan denk ik dat je geen commentaar kunt geven...
Psst- We hebben de winnaar van de weggeefactie van deze week bekend gemaakt. Klik hier om te zien of jij het bent (plus de kortingscode van $ 15 voor iedereen is nog geldig tot 31 augustus).
